Abstrakcja

..jesteś coraz bliżej, coraz bardziej mokre masz ciało
Chcesz złapać to w dłonie, zatrzymać w nich
Wyciągasz je, napięcie, i……nagle nic

Cisza, spokój, owija Cię, zaczyna Cię krępować
Czujesz jakby pętlę na szyi, zaczynasz manewrować
Ciałem, a ścisk jest coraz mocniejszy
Z trudem łapiesz oddech, się prężysz
Odbijasz się na barkach, na pośladkach
I czujesz jak życie uchodzi, oddech się zwalnia
Już się nie rzucasz, nie masz już siły
Ale myślisz jeszcze raz spróbuje i w jednej chwili

Nie ma pętli, skupienie na błękit
I masz wrażenie, że odrywasz się od powierzchni
Abstrakcja narasta, to nie jest prawda
Muszę z stąd wyjść, wrócić w realia
Myślisz, unosząc się, jednak nie możesz
To wszystko wychodzi z Ciebie, co jest w Tobie
Czujesz rozkosz, czujesz to tak mocno
Wolność, wszystko z ciebie uleciało, poszło
W niepamięć, ale jeszcze masz przebłyski
Ale jesteś już wysoko, już jest po wszystkim
Raczej dopiero się zaczyna, odczuwasz
Wszystko co było w Tobie tu masz
Na wyciągniecie reki, dotykasz myśli..