Przedsionek piekła

Tak jesteś, ale gdzie jesteś, właśnie myślisz teraz
O tym wszystkim, właśnie się otwiera
Kolejna droga, tunel się rozgałęzia
Płyniesz, przed oczyma w tych samych miejscach
Jesteś na chwile, żyłaś, teraz żyjesz
Zawsze żyłaś, z prądem, pod prąd płyniesz
Z życiem, Twoim życiem, powoli idziesz
Już to zapisałaś dawno w swoim zeszycie
Każdy detal, chcesz teraz uzewnętrznić
Tylko zwiększa się… dodajesz kolejne aspekty
Treści na pograniczu życia i śmierci
Pragnienia, które przeszywa Cię bez przerwy
Tylko zwiększa się nasilenie, kolejne wątki
Przed oczyma masz sztywny, gorący
Szpiczasty głaz, w tunelu wystający
Do tego cały w ogniu, ociekający
Lawą, czy Ty do piekła się zbliżasz?
Teraz wszystko staje się ogniem, usta zwilżasz
Czujesz ten gorąc, wypełnia Ciebie… wypełnia przestrzeń
Zabiera powietrze, czy jesteś jedną nogą w piekle?

Jednocześnie…

Daje Ci to oddychać w Twoim umyśle
Jest coraz gorętsze, przybiera na sile tworząc elipsę
Która równomiernie pokrywa serce
Rozchodząc się w każdą komórkę, wszędzie
Już czujesz w opuszkach, wypełnia Ciebie
Tworząc coraz silniejsze wypełnienie
Tworząc coraz dziwniejsze formy i ich rozgałęzienia
Jak liście pokryte czerwienią, jak całe drzewa
Masz przed oczyma ich setki, teraz na tle czerni
Patrzysz jak to się mieni, widok piękny
Idealne formy, ta ostrość, chcesz dotknąć
Nawet jak już jesteś w piekle, to dobro
Piękno samo w sobie, chcesz już owoce
Już nie wystarczy dotknąć, już w głowie
Jesteś dalej, już zrywasz owoc
Już jesteś w tym fraktalnym obrazie, stojąc
Pod drzewem, trzymając go w ręce
Bierzesz gryz i w tym momencie…