Najwięcej kształtów ma abstrakcja

Stanisław Jerzy Lec

Jesteś… wiesz że, za chwile się zacznie
W wokół masz… swoją wyobraźnie
Nieposzlakowaną biel, jesteś w tej przestrzeni
Wciąga ona Ciebie głębiej, za chwile się zmieni…
Ugasisz pragnienie, chcesz tę słodycz, chcesz cierpieć
Mienią Ci się kolory gdy patrzysz głębiej w przestrzeń
Która Ciebie otacza, chcesz teraz, nie chcesz wracać
Chcesz maczać pędzel… chcesz być na kolejnym piętrze
Ale wciąga Ciebie w dół, chcesz słowa szeptem
Kolejne, chcesz tę magie, gdzie jestem teraz właśnie?
Nie ma słów, czy to urojenia, gdzie zmierzam?
Zadajesz pytania, wokół masz… odpowiadasz
Chcesz maczać pędzel żeby smak nadać
Uzewnętrznić swoją wyobraźnie, pokryć odpowiednią barwą
Twoją barwą, teraz jesteś w tym zawieszeniu, łaknąc
Coraz bardziej, jest to dla Ciebie już obłędem
Ale mimo to wiesz, że za chwile będzie już to miejsce
W którym zawsze chciałaś być, już jesteś, wyprzedzasz myśl
Płyniesz, topisz się, wynurzasz, teraz się rusza
Wokół ciebie przestrzeń na kształt spirali, kolorami
Intensywnością ich, Cię wprowadza, nieposzlakowana
Ścieżka gdzieś nad drogami, sobie wyobrażasz, latasz
Wokół masz spokój idealny, jesteś w wyobraźni
Jak za chwilę to wszystko się zmieni, to rozjaśni
Twój umysł i wszystko co jest wokół jeszcze bardziej
I tak właśnie jest, czujesz to ciepło, jednocześnie marzniesz
Z tęsknoty za upragnioną chwilą, ale wiesz że to za chwile
I się nie mylisz, czujesz dłoń, łapie cię za dłoń, płyniesz
Przez bezkresy czasu, żeby tam właśnie się znaleźć
W swoim wyobrażeniu, i stamtąd pójść dalej
Po za horyzont, który coraz bardziej się rozciąga
Byłaś, jesteś i będziesz, teraz wgląd masz
Na cały świat materialny, który jest już za tobą daleko
Na wszystkie wątki z przeszłości, teraz wierząc
Że wszystko to, właśnie było po to
Żeby uwierzyć i wygrać z sobą