Surrealizm

..tworzysz mapę marzeń,

Zamykasz te myśli szczelnie, nie tworzysz powiązań,
Dalej idziesz, żyjesz, istniejesz, chłoniesz, spoglądasz,
Cząstka Ciebie, daje radość, współgra z otoczeniem,
Jesteś jego częścią, jesteś wysoko, z niebem,
Z żywiołami, układasz partytury zmysłów,
Teraz grasz tą melodie, zamykasz cudzysłów,
Bez słów, chociaż multum ciśnie się na usta,
Idziesz pomostem, lampion zapalasz, puszczasz,
Masz w dłoni dmuchawce, nabierasz powietrza,
Wszystko się unosi, widzisz kolejna ścieżka,
Którą wybrać, przestać, chcesz żyć tak,
Nie wracać, teraz powietrze wypuszczasz,

Już przeszłaś tą drogę, już jesteś na skraju,
Widziałaś poszczególne wątki, patrząc w szybę w tramwaju,
Byłaś tam, dziś myśl ciągnie się w nieskończoność,
Widziałaś kwiaty, dom, lecz już nic nie mogąc,
Stroniąc od świata, hermetyczny zarys,
Teraz się odwracasz, zakładając okulary,
Jesteś nadal na plaży, dzierżysz w dłoni,
Żeby po wszystkim, myśl, że było to po nic,
Przeszywa Cię pragnienie, nieosiągalne spełnienie,
Teraz nieosiągalne, przed sobą masz dwie wieże,
Wieży już nie ma, jesteś w epicentrum zniszczeń,
Idziesz po gruzach kolejnych, póki czas ten nie zniknie,
Ale jedno w Tobie jest, zaszczepione na zawsze,
Wiesz to dobrze, i to w Tobie wzbiera właśnie,
Wysyłasz myśli, patrząc na przekrój społeczny,
Jesz zatrute jabłko, piszesz w uwięzi,
Swoich słabości, uspokojenia, że aż nie zdrowo,
Gdzie jestem?, wystarczy sto dni ponoć,
Żeby każda komórka wymieniła się na nową,
Więc wystarczy iść drogą, żeby być nową sobą.