Uniesienie Błękit nieba wróży Ci świetlaną przyszłość

Czujesz to w sercu, w powietrzu, świece rozkładasz..

Kładziesz się, Nie, wstajesz, biegniesz
Wychodzisz na przeciw, mierzysz się z każdym lękiem
Masz otwarte serce, czujesz synergię, wchłaniasz energie
Z istnienia, z tego wszystkiego co Cię otacza, wzbierasz
W sobie intensywność odczuć, pobudzasz zmysły
Zwalniasz tempo, teraz truchtem, dotykasz kropli, liści
Błękit nieba wróży Ci świetlaną przyszłość
Zwiększasz tempo, lecz swoim tempem, nie za szybko
Widzisz tęcze, dotykasz jej praktycznie
Czujesz jej charakter, odczuwasz jeszcze bardziej intensywnie
Jesteś wyżej, zmieniasz trajektorie pragnień
Nagle, jak wzburzone morze, zalewa cię jeszcze bardziej

Myśli się plączą, nie wiesz którą drogę wybrać
Każda myśl jest jeszcze bardziej intensywna
Prowadzi w to samo miejsce, jest on w Tobie teraz
Stajesz na rozwidleniu, kolejna fala się wzbiera
Biegniesz dalej, nic już was nie łączy
Ale wiesz, że on wie będąc w odległości
Wie, że ty wiesz, że chcesz, tak samo to widzi
Jakby splątany stan  umysłu, nienawidzisz
Tego, jego tak bardzo, tak samo bardzo
Jak jego kochasz, teraz stoisz na rozwidleniu i szlochasz
Za chwilę się śmiejesz, zmienność odczuć, biegniesz
Widzisz las, zarazem pojedyncze drzewa, już jesteś
W nim, już jest On w Tobie, materialny świat znika
Jest tylko świadomość która go tworzy, ciężko oddychasz
Oddajesz się zmysłom, nie logicznie łączysz fakty
Czujesz się wypełniona po brzegi, dostajesz kolejnej fali zastrzyk

Intuicyjnie, jednak przez pryzmat, widzisz powiązanie następstw
Zamykasz oczy, otwierasz je i jest jak dawniej
Jesteś tam teraz, zapisujesz życie żeby puścić ponownie
Od tego czasu, możesz i puszczasz wielokrotnie
Od zapisanej chwili, aż przebijesz rozstajne drogi
Do danej chwili, aż wszystko się ułoży
Pieprzona utopia, chcesz się wyzbyć tych myśli
Idziesz po wodę i idziesz po linki..